Na een lastige tijd in het middelbaar, geeft Femke haar kappersdroom op. Ze maakte op haar veertiende de keuze om af te zakken naar BSO en kwam zo terecht in een wereld vol pesterijen. Nu ze bijna dertig jaar is, heeft ze terug de motivatie gevonden om een nieuwe opleiding te volgen, maar de spijt van haar studiekeuze achtervolgt haar.
Wat is er gebeurd toen je wou afzakken naar BSO?
“In de eerste twee jaar van het middelbaar deed ik een richting in ASO en had ik best goede punten. Ik vertelde mijn ouders dat ik eigenlijk liever haarzorg wou gaan doen, maar dat mocht alleen als ik een B-attest zou halen. Dat was in de helft van het jaar, dus moeilijk was het niet. De leerkrachten zagen mijn punten instorten, en bij het eindexamen hadden ze door wat ik van plan was.
Ik voelde direct een andere mentaliteit aan toen ik in die klas terechtkwam. Het waren allemaal meisjes onder elkaar waar roddelen en pesten dagelijkse realiteit waren. Ik had nog nooit gehoord van make-up, terwijl de anderen meisjes anderhalf uur vroeger opstonden om zich klaar te maken. Ik maakte echt een cultuurshock mee en dat heeft me vaak gefrustreerd, wat uitmondde in migraine en spanningshoofdpijn waarvan ik enorm ziek was.”
“Spijt is een heel moeilijk gevoel om uit te leggen, ik verwijt mezelf vaak dat ik niet heb doorgebeten”
Wanneer heb je beseft dat je een foute keuze had gemaakt?
Femke raakt geëmotioneerd
“Het moment dat ik in het zesde middelbaar terechtkwam, ben ik zwaar gepest door iemand die heel de klas achter zich had staan. Door die pesterijen heb ik uiteindelijk mijn zevende jaar niet meer afgemaakt. Iedereen staat nu in het leven met een technisch diploma. Ik ben gestopt bij het zesde middelbaar en ben overgebleven met slechts een BSO-diploma op zak. Waarom ik ooit heb toegegeven aan die pesterijen, snap ik nog altijd niet. “
Wist iemand van de pesterijen?
“Ik toonde al die berichten aan de directie, maar ze konden me enkel aanraden om eens met het CLB te gaan praten. Daarna ben ik met mijn mama mijn diploma van het zesde gaan ophalen. Ze zag dat ik op was. Daarna ben ik psychologische hulp gaan zoeken, wat me echt heeft geholpen. Na al die pesterijen dacht ik wrede dingen over mezelf, ik geloofde oprecht dat ik niets meer waard was.”
“Ik ben eerst een halfjaar bij de psycholoog in behandeling geweest. Toen ik werk ging zoeken ben ik bij een poestbedrijf terecht gekomen. Na ongeveer negen jaar voelde ik me uitgeblust, zeker toen Corona begon. Dat is het moment dat ik begon met zoeken naar opleidingen van verpleegkunde. Na mijn ontslag als poetshulp ben ik begonnen met mijn studies en ondertussen studeer ik al één jaar. Ik ben enorm blij dat ik eindelijk die stap genomen heb en ik kijk uit naar wat de toekomst brengt.”
Hoe voelt spijt voor je?
“Het kwelt me heel hard. Ik denk vaak nog na over waarom ik dat gedaan heb. Femke denkt na. Spijt is een heel moeilijk gevoel om uit te leggen. Ik verwijt mezelf vaak dat ik niet heb doorgebeten omdat ik dan misschien veel verder zou staan in het leven. Ik zou dan misschien een hoger loon hebben, of minder ziek zijn geweest. Ik weet niet of ik me beter had gevoeld mocht ik toen een andere keuze gemaakt hebben. Veertien is een hele jonge leeftijd om grote keuzes te maken, op die leeftijd denk je niet aan de consequenties.”
Zijn er specifieke dingen die je uit die spijt geleerd hebt?
“Ik weet nu dat ik veel sterker en slimmer ben dan ik dacht. Uiteindelijk heb ik er wel iets positiefs uitgehaald, zoals mijn zelfvertrouwen. Maar het kwetst nog steeds wanneer ik een sollicitatie doe voor administratief bediende en ik te horen krijg dat ik niet geschikt ben door mijn BSO-diploma. Ik volg cursussen en ik doe mijn best, maar voor die mensen is dat niet genoeg. Ik ga nu verder met mijn studies en dan kan ik hopelijk wel laten zien wat mijn waarde is.”
Comments