Omdat ze spijt had van haar transitie, liet Brittani (31) die ongedaan maken. Toen Brittani in haar pubertijd terechtkwam, begon ze aan haar identiteit te twijfelen. Een jaar later lag ze al op de operatietafel, eenmaal dat ze een man was, aarzelde ze of dit wel een juiste keuze was. Nu ze terug een vrouw is, beginnen alle puzzelstukjes samen te vallen.
“In 2009 kwam ik uit de kast dat ik een transgender was en eind 2010 lag ik al op de operatietafel. Het ging veel sneller dan ik had verwacht. Hierna heb ik 10 jaar geleefd als trans-man. Ik was nooit gelukkig in mijn vel. In 2019 begon ik te denken om weer als vrouw te leven. Ik had het gevoel dat ik al die tijd een masker op had en een man probeerde te zijn, maar dat dat niet werkelijk mezelf was. Mijn leven is authentieker geworden toen ik begon met de ‘detransitie’, ik hoefde me geen zorgen te maken als ik wat vrouwelijke trekjes had.”
Heb je er spijt van dat je in een man veranderd bent?
“Ja, ik heb iets van mezelf afgenomen. Ik kan wel borstimplantaten nemen maar het zijn niet de mijne. Ik heb het gevoel dat ik minder vrouwelijk ben omdat ik geen borsten heb. Mijn stem blijft anders en mijn gezichtshaar blijft terugkeren. Ik weet dat ik gelukkig zou zijn mocht ik vroeger gerealiseerd hebben dat ik totaal geen transgender ben. Soms zie ik mensen naar me kijken en dan weet ik of ze twijfelen of ik een man of een vrouw ben. En dat kwetst.”
“Er zijn nog steeds momenten dat ik spijt heb en dat ik me minder vrouwelijk voel”
Geef je jezelf de schuld?
“Vroeger kreeg ik vaak te horen dat ik lesbisch mocht zijn, maar dat ik me niet als een jongen moest kleden. Het ging te snel, nadat ik één of twee keer naar de therapeut was gegaan kreeg ik al hormonen voorgeschreven. Op dat moment vond ik het prima. Ik wou dat er toen iemand tegen me zei dat ik wel een vrouw was, maar gewoon niet de vrouw die de maatschappij verwacht. Als ik me toen had geaccepteerd hoe ik was, ook al was ik wat mannelijker, zou ik geen transitie hebben gedaan.
Ik begrijp dat ik toen die transitie heb gedaan. Ik had het gevoel dat ik me identificeerde als een man, dus dan was dat een logische keuze voor mij.”
Had je familie meer voor je moeten doen?
“Ja, al weet ik dat ze niet wisten dat de manier waarop ze tegen me spraken me zo hard kon beïnvloeden. Ik realiseerde me dat je jezelf niet kan accepteren als de personen om je heen je liever zien als iemand anders, iemand die je niet bent.”
Heb je er iets van geleerd?
“Absoluut, ik heb geleerd om mezelf graag te zien en mezelf te accepteren voor wie ik ben. Ik hoef niet zo te zijn zoals de maatschappij het voorschrijft.”
Heb je nog steeds spijt?
“Ik heb de keuze van toen voor het grootste deel geaccepteerd. Toch zijn er nog steeds momenten dat ik spijt heb. Het moeilijkste moment is wanneer ik denk aan het feit dat ik geen borsten meer heb. Maar ik denk er niet meer zo vaak aan, ik hou van de persoon die ik nu ben.”
Hoe lang heeft het geduurd voordat je die spijt accepteerde?
“Ik denk dat ik het meteen geaccepteerd heb. Omdat ik zo blij was dat ik me eindelijk goed in mijn vel voelde, maar het komt regelmatig nog naar boven.”
Comments